woensdag 3 april 2013

Waarom mag ik (niet) weten waar mijn eten vandaan komt?

Maandag schreef ik dat je in de lokale pizzeria niet zomaar de koelkast kon opentrekken.
Dat is misschien waar, maar bij sommige restaurants zijn ze echt erg open over wat ze serveren. We aten vandaag bij Bosch en daar noemde gastheer Stef alle gebruikte ingrediënten op. Als ik later nog vragen had, dan kon ik deze gerust stellen. Bij Bosch hebben ze een veelal biologische kaart en maken ze het brood en de koekjes zelf. Op de menukaart staat dat vlees-en zuivelproducten van de Lindenhoff komen en de paardenbiefstuk van slagerij Ernste uit Arnhem. Zelfs over de herkomst van de bloemen op tafel wordt nagedacht. Ook niet onbelangrijk is dat het eten vandaag heerlijk was. Maar genoeg reclame voor Bosch.

Dat het ook anders kan, bleek gister toen ik brood kocht bij La Place. Bij La Place lijkt alles heel groen en duurzaam, omdat er overal staat dat La Place werkt aan 100%natuurlijk, regionaal, biologisch, caloriebewust en duurzaam.





(bron afbeelding: www.laplace.nl)


Het kassameisje kon me helaas niets vertellen over de herkomst van het brood. Dat kan natuurlijk, maar ik besloot een mail te sturen, omdat ik graag wilde weten waar mijn brood dan vandaan kwam. Het antwoord was als volgt:

Graag kom ik terug op uw vraag. Onze ingrediënten komen uit Nederland en België. Helaas kunnen wij onze leveranciers verder niet prijsgeven.

Met vriendelijke groet,

Marissa Willemse
Consumentenzaken La Place

Dat was alles. La Place gebruikt allemaal mooie woorden, die ook nog eens helder gevisualiseerd worden waardoor je ze al snel koppelt aan de producten die dat dus (nog) niet zijn. Er wordt duidelijk gecommuniceerd dat er aan gewerkt wordt en hun website lijkt erg transparant. Ze hebben zelfs een kopje over het Bakkerszout in het brood. Wat is dan mijn probleem? Ik vind het erg discutabel dat ze al erg lang communiceren dat ze aan de verschillende kenmerken werken, maar dat het blijkbaar niet mogelijk is ze te realiseren. Kortom, ik voel me een beetje bedrogen.

Waarom is het eigenlijk zo belangrijk om je leveranciers af te schermen? Zijn bedrijven bang dat de concurrentie deze dan ook ontdekt en je inkoopprijs hoger wordt?  Schamen ze zich voor hun leveranciers? 

Gelukkig zijn flink wat bedrijven ook echt trots op hun producten, zoals de mensen van Fairtrade,  Piramide thee of de vrolijke mannen van Willem&Drees. Niet alleen staat op de verpakking duidelijk waar  de producten vandaan komen, ook op de betreffende websites wordt uitgebreid verteld over de leveranciers.  Bij Bio+ kan je zelfs vinden van welke soort kip je kipfilet komt (Nederlandse Kemperhoen) Ik word daar eigenlijk best wel vrolijk van. Het geeft me meer vertrouwen en het geeft me een goed gevoel over wat ik eet.

Natuurlijk geloof ik niet zomaar alle mooie praatjes, en klinken sommige verhalen toch iets minder geloofwaardig en soms zelfs ronduit belachelijk. Ik zit niet te wachten op weidemelk van koeien die in de zomer wel vrolijk in de wei mogen rondrennen, maar daarna gewoon weer terug gaan in hun veel te kleine stal, om zo het label weidemelk te mogen dragen. Het leven van vrije uitloop- of scharrelkippen blijkt overigens ook al niet zo gelukkig te zijn als de plaatjes op de verpakking ons doen geloven. Trouw heeft de ruimte per kip overigens heel helder gevisualiseerd in een artikel op 27 februari. Naar het artikel >>

Is het eigenlijk belangrijk om altijd te weten waar mijn eten vandaan komt? Is het eigenlijk wel mogelijk? Het probleem is dat als ik het niet mag weten, ik achterdochtig wordt. Ik koop dan dus liever het 'zelfgemaakte' potje mosterd op de boerenmarkt dan een potje in de supermarkt. De kraamhouder kan me vertellen waar zijn product vandaan komen, en vertelt me er soms een persoonlijk verhaal bij. ik hoef hem alleen maar te geloven. Ik kan niet weten of de eieren van de boer wel echt van de kippen op het erf komen, maar ik weet ook niet of een hamburger van rundvlees eigenlijk wel van rundvlees is (ook al staat op de verpakking waar het vandaan komt).  Tot slot staat er vaak Made in .... op een product. Dat zegt natuurlijk niets over waar het gemaakt is, maar alleen maar iets over waar het verpakt is.

Alles wat ik deze maand eet hou ik bij op deze blog, in een voedingslijst. Hierin staat (als ik het kan vinden) waar het eten vandaan komt en vind je links naar diverse pagina's die meer uitleggen over bijvoorbeeld E-nummers en andere ingrediënten. Benieuwd wat ik de laatste dagen gegeten heb? voedingslijst >>

Geen opmerkingen:

Een reactie posten